Kitabın konusunu öğrendiğimde almak için acele ettiğimi çok net hatırlıyorum. Adamın biri hayatının önemli kararlarını alırken işi tamamen şansa bırakıyor. Elinde birkaç tane zar her olasılık için ayrı bir yol çiziyor ve atıyor zarları. Ne çıkarsa sorgusuz sualsiz yapıyor. Meraklanmak için yeterli değil mi? Bence fazlasıyla yeterliydi lakin kitaptan beklediğimi bulamayacağımı anlamam çok uzun sürmedi. Çünkü birincisi konuya girmeyi uzatmamışlar ikincisi ise gerçekten akıcı bir üslupla yazılmış(yani hızlı okuduğun mecburen uzun sürmüyor :) ). Normalde kendini okutan kitapları severim ama bir süre sonra acaba şimdi ne iğrençlik yapacak diye düşündüğümü fark edince okuma isteğimi de kaybettim. Bu kadar +18 olmasına gerek yoktu. Konuyu basitleştirmiş harcamış resmen. Sanki zar atmak değil de asıl mesele birileriyle nerde nasıl yatacağına karar vermek.
Son olarak şunu söyleyeyim bu güne kadar yüzlerce hatta belki binlerce kitap okumuşumdur ama En çok hayalkırıklığı yaşadığım kitap ZarAdamdır. Neden mi? Çünkü fikir orijinal (daha doğrusu yazılmamış diyelim ) ama verildiği konu yetersiz, basit. Şimdi bu fikri başka biri alıp yazmaya kalksa Özenti olacak. Yazmasa tadına varılamayacak. İşte bu beni hayal kırıklığına uğratan şey: tadına varamadım ve bundan sonra da varamayacağım.
Çok uzattım, yer yer boş konuştuğumun farkındayım ama kitabın bana kazandırdığı bir alışkanlığı da söyleden geçemeyeceğim. :) mesela canım kitap okumak istiyor ama temizlik yapmam lazım. Karar veremiyorum ya hani böyle durumlarda çokça zar attım. Tek sayı gelirse kitap çift gelirse temizlik diye. Zarları kaybedince de kendimce ya karşımdakinden bi sayı tutmasını istedim ya da takvimden gözüm kapalı gün seçtim. :) saçma olabilir ama kitap okumak çıktığında daha az düşünüyorum temizliği. Ya da temizlik yaparken daha az mızmızlanıyorum :) Herneyse gece gece iyice uzattım lafı.
Herkese iyi uykular...
